بر پایه شماری از روایات ، نام گذاری امام حسن و امام حسین علیهماالسلام ، توسّط پیامبر صلی الله علیه و آله و با وحی الهی صورت گرفت . این نام ها ، نام فرزندان هارون (جانشین موسی علیه السلام ) است ؛ همان «شَبَّر» و «شَبیر» که در زبان عربی ، به «حسن» و «حسین» ترجمه می شوند.

بر اساس برخی نقل های دیگر، نام امام حسین علیه السلام در تورات ، «شَبیر» و در انجیل ، «طاب» است.

گفتنی است نام های «حسن» و «حسین»، در میان اعراب جاهلی وجود نداشته است. [۱]

کنیه امام حسین علیه السلام ، ابو عبد اللّه و کنیه خاصّ او ابو علی است.

القاب ایشان ، بسیار است ، از قبیل: رشید ، طیب ، وفی ، سید ، زکی ، مبارک ، مطهّر ، الشاری نَفْسَه للّه ، نافع ، ولی ، ابو الأئمّه ، ثار اللّه ، سِبط ، سِبط ثانی ، سِبط الأسباط ، سِبط رسول اللّه ، سید الشهدا ، سید شباب أهل الجنّه ، شهید سعید ، شهید کربلا ، امام شهید ، التابع لِمَرضاة اللّه ، الدلیل علی ذات اللّه ، و امام مظلوم .

[۱] در اُسد الغابة، به نقل از عمران بن سليمان ، آمده است : حسن و حسين ، از نام هاى بهشتيان است و در دوران جاهليت نبوده است .

در المناقب ابن شهرآشوب، به نقل از ابو حسين نسّابه ، آمده است : خداوند ، اين دو نام (يعنى حسن و حسين) را از مردم ، پوشيده نگاه داشت تا اين كه دو پسر فاطمه عليهاالسلام به آنها ناميده شدند . در ميان عرب ، از روزگاران كهن تا آن زمان ، كسى به اين نام ها شناسايى نشده است ، نه از فرزندان نزار ، نه از يمنيان ، و با اين كه جمعيت فراوانى دارند و نام هاى بسيارى در آنها هست ، به اين نام ها نيستند . آرى! حَسْن (به سكون سين) و حَسين (به فتح حا ، و كسر سين) ، بر وزن حبيب ، آمده است . امّا حَسَن ، به اين نام ، جز نام كوهى معروف ، كسى را نمى شناسيم .

آرشيو ماهانه